Later als ik groot ben…
Personeel en Organisatie
“Wat wil je worden als je later groot bent?” Ik wist daar nooit een antwoord op. Ik was jaloers op mensen die al wel van jongs af aan precies een beroep voor ogen hadden. Wel was ik als klein meisje en als puber altijd aan het schrijven. Hele dagboeken pende ik vol, ik schreef verhalen en maakte zelfs een heus ‘tijdschrift’. Maar dat was een hobby; nooit gedacht dat ik daar mijn werk van zou kunnen maken…
Ik rondde de havo af en toen kwam weer die vraag; “Wat wil je worden?” Na veel wikken en wegen koos ik voor de hbo-opleiding Personeel en Organisatie. Na mijn afstuderen heb ik 13 jaar in dit vak gewerkt. Eerst bij Philips Semiconductors (nu NXP) en daarna bij woningbouwcorporatie Vivare. Ik had het prima naar mijn zin, maar toch begon het te knagen. Was dit nu echt wat ik de rest van mij werkzame leven wilde doen? Nee, was het antwoord. Maar wat dan wel?
Beste beslissing
Al gravende kwam ik weer terug bij mijn kindertijd. Ik was altijd blij als ik schreef. En nog steeds. De teksten die ik als P&O-er schreef moesten altijd helder en bondig zijn en die stijl paste perfect bij mij. De tijd stond stil als ik schreef. Langzaam kwam het besef: ik wil tekstschrijver worden. Maar hoe doe je dat? Zonder concrete ervaring of portfolio? Zonder netwerk? En toch waagde ik de stap. Ik zegde mijn vaste baan op en sprong in het diepe als zelfstandig tekstschrijver. En nu, jaren later kan ik volmondig zeggen dat dit de beste beslissing was in mijn leven. Ik ben iemand die graag concrete producten levert en kan nog steeds heel trots zijn als ik een stuk van mijn hand gepubliceerd zie.
Plannen en organiseren
In de loop van de jaren kwam nog een passie van mij naar boven: plannen, coördineren, en regelen. Geef mij een opdracht, zoals het maken van een nieuwsbrief en ik regel het voor je: van A tot Z. Ik heb gemerkt dat ik ondernemers als persoonlijk assistent veel werk uit handen kan nemen. Ik voer werkzaamheden uit die niet direct tot het uitoefenen van hun vak behoren. Of ik pak projecten op waar zij niet aan toekomen. Ook daar word ik heel blij van. En mijn opdrachtgevers ook. Dus besloot ik niet alleen kortdurende klussen voor opdrachtgevers te doen, maar ook langdurige samenwerkingen aan te gaan. Wel altijd met de focus op schrijven.
Als je me nu zou vragen of ik ben geworden wat ik altijd al wilde, dan antwoord ik volmondig: “Ja!”